Minggu bengi, aku dolan nonton konser musik ing alun-alun karo kanca-kancaku cah papat, Dono, Joko, Andi lan Mardi. Konsere lekas jam wolu rampung jam 10. Aku lan kanca-kanca lunjak-lunjak saking senenge ngrongokane swarane musik band sing lagi nyanyi ing ndhuwur panggung. Kesel ora tak rasakne. Pokoke seneng. Jam sepuluh, konsere wis bubar.
Aku lan kanca-kanca banjur leren mangan ing warung karo ngobrol-ngobrol. Ora krasa wis jam rolas bengi. Walah wis kewengen. Aku lali yen mau pamit karo ibu, mulih omah jam sewelas. Nanging iki wis telat sak jam. Durung mlakune. Bisa luwih iki. Mbuh piye mengko dadine yen aku wis tekan ngomah. Mungkin ibu bakal muring-muring jalaran aku mulih kewengen.
Tekan ngomah, bener apa sing tak khawatirke mau. Ibuku nesu lan nyeneni
aku. Suwe banget aku diseneni lan diceramahi. Aku mung bisa meneng ora bisa
mbantah. Iki pancen salahku. Apa maneh isuke aku kudu mlebu sekolah. Aku banjur
kelingan, aku ana PR matematika sing durung tak garap. Mlebu kamar, aku
langsung lungguh ing kursi, mbukak buku nggarap PR. Sakwise rampung nggarap PR,
rasane ngantuk banget.
Apa maneh, pelajaran matematika angel
banget. Aku lagi rampung jam loro bengi. PR wis rampung, kesel awakku lan
ngantuk mripatku. Aku nglemah ana ing kasur. Mripatku wis kriyip-kriyip ora
kuwat melek maneh.
Dhog...dhog...dhog….
Swara iku banter banget. Mripatku
isih abot rasane arep melek. Nanging swara iku aku kenal banget. Iku swarane
ibuku. Ibu njeluki aku, ngongkon tangi. Tak bukak HP ku, tak delok jam,
wadhuh…. Wis jam 7 esuk. Telat aku. Maneh, aku diseneni ibuku merga tangi
kawanen lan telat sekolah. Ing sekolah, aku kena hukuman ora oleh melu
pelajaran pertama.
kelompok 4 (X KULINER 2) Lintang Nareswari (02), Nahla Kafi Sumaya (06), Naila Diana N.F (07), Nurul Hidayah (14), Rahajeng Puspita.J (19), Rahma Nurdya.P (20), Shelin Reynata (26), Syifa Dwiyanti.P (29)
Tidak ada komentar:
Posting Komentar