Kabahagiaan ing Pasar Desa

 

Dina iku, mentari klawan sumorot padhang ngguyu ing langit biru. Angin sepoi-sepoi mambu kembang melati sing ngebaki udhara. Ing desa Sukamaju, warga padha sibuk nyiapake pasar tradisional sing dianakake saben dina Jumat. Pasar iki dadi papan kumpule warga kanggo dodolan lan tuku barang-barang kebutuhan saben dina. 

Mbok Darmi, wong tani sing rajin, lagi nata jajan pasar lan sayuran seger ing kios cilike. “Joko, tulung ibu nata tumpukan kacang ijo kene!” ujare Mbok Darmi marang putrane sing umure 12 taun. Joko bocah sing pinter lan gemar nulung. Dheweke cepet-cepet ngresepake kacang ijo sing mbledug ing baskete. “Iya, Bu. Aku uga wis siapake kranjang pari-pari kanggo dodolan,” jawabe Joko antusias. 

Ing sisih liya pasar, Mbah Kromo, tukang kayu sing kondang, lagi ngenteni pelanggan sing arep tuku mebel. Dheweke uga nggawa dolanan kayu tradhisional kayata egrang lan gangsing kanggo didol. Bocah-bocah padha ngubengi stan Mbah Kromo, gumun ndeleng dolanan sing warna-warna. “Mbah, regane gangsing iku pinten?” takon Rini, bocah cilik sing matahe padhang karo penasaran. “Lima ewu ae, Nduk,” jawab Mbah Kromo sambil mesem. 

Nanging, kesibukan pasar iku tiba-tiba terusik nalika ana bocah cilik nangis ngadeg ing pojok pasar. Dheweke katon keselak lan ora ngerti dalan mulih. Joko sing ndeleng langsung nyamperani bocah kasebut. “Sopo jenengmu? Opo kowe ilang?” takon Joko kanthi lembut. Bocah kasebut mung geleng-geleng sirah, tangise tambah nyengir. 

Joko banjur ngajak bocah kasebut dolanan egrang kanggo ngenake atine. Sawise wektu suwe, akhirane ibu bocah kasebut teko sambil panik. “Dinda! Alhamdulillah, ketemu maneh!” jerite ibu kasebut sambil nangkep anakne. Dheweke banjur matur nuwun banget marang Joko lan Mbok Darmi. 

Kanthi kebak rasa syukur, pasar diterusake maneh. Warga padha kagum karo sipat Joko sing peduli marang sesama. “Bocah iku pancen nduweni budi pekerti sing luhur,” puji Mbah Kromo.Sore iku, Joko lungguh ing emper omah, atine adem ayem amarga bisa nulung wong liya. Pasar desa dadi saksi bisu yen kebahagiaan sing sejati iku ana nalika kita bisa menehi lan ngurmati sesama.

X KL-1